Aslı ve Mustafa... Muğla'dan geldiler. Bizimki onları unutmamış. Cuma sabahı evden çıkarken 'Annecim akşam kimlerle gelicem biliyor musun, Aslı ve Mustafa' dedim, neredeyse 2 ay oldu, unutmuştur diye düşünmüştüm ama bizimki atladı:
-Bayış? (Barış, Aslı'nın abisi)
Sonra biraz düşünüp ekledi:
-Ben oyda düstüm, burnumu...
Hatırlıyor, inanmıyorum ya:)
Cumartesi akşam üstü evden çıktık hep birlikte. İlk durağımız Tophane'ydi elbet. Yolda niyet çeken tavşanları gördük, biraz korksak da sevdik onları...Sema'cık, yengelerin güzeli, kıskanma, gelince seni de götüreceğim nargileye:)
Şu kesmeşeker çalıp yeme huyundan nasıl vazgeçireceğim ben bu zilliyi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder